چرا باید در سال ۲۰۲۴ سراغ Dark Souls 2 برویم

قسمت دوم : حس خوب ماجراجویی و اکتشاف.
به نظرم چیزی از این هیجان‌انگیزتر در دنیا وجود ندارد که وارد سرزمینی شوید بدون هیچگونه شناخت قبلی سپس به هرگوشه و کنار که سر بزنید بفهمید در گذشته چه اتفاقات عجیب بسیار زیادی رخ داده که ما از همه آن‌ها بی‌خبر هستیم. در بین علاقه‌مندان سری دارک ‌سولز همیشه اختلاف نظر و بحث و جدل بی‌پایانی سر بهترین نسخه وجود دارد و من قصد ندارم نسخه دوم را بهترین این مجموعه بنامم اما این نسخه مکان‌های به یادماندنی فراوانی دارد که پس از تجربه کامل بازی فراموش کردن آن غیر ممکن است و سال‌های سال در خاطرتان خواهد ماند. می‌خواهم مثالی برای شما عزیزان بزنم که قرار است دوباره آن را در قسمت بعدی مقاله به کار ببرم. تصور کنید چاه آبی عمیق را  که هر فرد به میزان مشخصی از آن آب بنوشد. فردی شاید یک لیوان، فردی شاید یک کاسه، و فردی هم شاید با سطل هر چقدر بتواند از این چاه آب استخراج کند و بنوشد و لذت ببرد. دارک سولز دو حکم آن چاه عمیق را دارد که میزان بهره برداری از آن توسط هر پلیر متفاوت است. در اوایل بازی به شما گفته می‌شود که شما هم همچون هزاران فرد دیگر وارد این سرزمین شدید و نمی‌توانید بر نفرینی که بر همگان سایه افکنده غلبه کنید و جمعی از پیرزنان به شما می‌خندند. سپس قدم به سرزمینی می‌گذارید که سال‌های بسیاری از شکوه و عظمت آن گذشته است و فقط ویرانه‌های آن باقی مانده. این که چه بر سر این سرزمین و مناطق مختلف آن آمده است کشف کنید یا نه به خود شما مربوط می‌شود. ولی اگر دیالوگ‌ها و نوشته‌های درون بازی و نکات مخفی را همچون قطعات پازل کنار هم گذاشتید و متوجه یکی از صدها راز بازی شدید، لبریز از  شور و شوق خواهید شد و اشتیاق شما برایش کاوش چند برابر می‌شود. این فرمول تمام‌ آثار آقای میازاکی‌ است اما از آنجایی‌که دارک سولز دو را آقای توموهیرو شیبویا کارگردانی کرده‌اند، این فرمول حس و حال دیگری به مخاطب انتقال می‌دهد که تجربه کردن آن بسیار لذت بخش است.

همچنین محیط بازی بسیار وسیع بوده و پلیر درون بازی شاهد مکان‌های مختلفی‌ست که هر کدام شامل طراحی بسیار خاص هستند. می‌توان گفت در مجموع ۳۶ مکان درون این بازی‌ است به همراه ۳۲ باس که هر کدام بسیار گسترده بوده و شامل NPC  و رمز راز هستند که مشغول کشفیات و ماجراجویی شدن درون محیط‌ها بسیار لذت بخش است. تنوع محیط‌ها آن قدر زیاد است که حتی پس از به پایان رساندن بازی هم نمی‌توان آنهارا از یاد برد. از قلعه‌ای که بخاطر وزن زیاد مواد مذاب زیر زمین را به جوش آورده و در حال ذوب شدن و فروپاشی‌ است بگیرید تا جنگل مه گرفته و ترسناک تا غارهای سمی و سیاه‌چاله های مخوف و کوهستان اژدهایان و غیره. چند نمونه از کشفیات بازی را در اختیار شما دوستان می‌گذارم تا جذب این بازی شوید.
شماره یک: اگر دارک سولز یک را بازی کرده باشید، از این جریان آگاه هستید که برای اجرای Fast Travel باید کمی سختی کشیده و Lord Vessel را به دست آورید تا سپس بتوانید بین آتش سفر کنید. اما درون دارک سولز دو از همان ابتدا بازی بدون هیچ دردسری درون محیط می‌توانید از Fast Travel استفاده کنید.
علت‌ش این‌ است که شما درون ماجولا تکه‌های بسیاری از Lord Vessel را بر روی زمین پیدا خواهید کرد. گویا دیگر افراد برای راحت کردن سفرهای خود آنرا به قطعه‌های زیادی تبدیل کرده و در هر بن‌فایر یک قطعه را قرار داده‌اند.
شماره دو: در لحظات آغازین آشنایی شما با دارک سولز دو درون کات‌سین در دریاچه زمانی‌که مشعل روشن می‌شود و دوربین از آب بالا می‌آید تصویر واقعیت و انعکاسش با آب همخوانی ندارد. اینکه جریان چیست و از چه قرار است بستگی به شما دارد، می‌توانید به راحتی توجه نکرده یا حتی متوجه این موضوع هم نشوید. اما پیدا کردن و فهمیدن صورت مسئله از جذاب‌ترین شیوه‌های لذت بردن از سری دارک سولز است.
تصویر درون آب گذشته محیط بالاست، یکی از مکان‌های بازی. همان قلعه‌ای که به قدری بزرگ و سنگین می‌شود که درون زمین فرو رفته و توسط مواد مذاب در حال بلعیده شدن است.

پس از روشن شد مشعل‌ها انعکاس تصویر درون آب این‌گونه خواهد شد، گویا در حال نشان دادن شکوه گذشته این مکان بما هستند.

شماره سوم: در حین تجربه دارک سولز دو به مکانی خواهید رسید زیر زمین، بسیار تاریک و مرموز. همچون گورستان عظیمی درون سیاه‌چال. ماهیت و علت اصلی به وجود آمدن مکان، دستور پادشاه است. پس از تلاش‌های بسیار زیاد اما بی‌نتیجه برای درمان نفرین و زیاد شدن طلسم نامیرا بودن انسان‌ها و تبدیل شدن‌شان به کالبدهایی بی‌روح، پادشاه دستور می‌دهد همه آن افراد را جمع کرده و در گورستانی زیر زمین دفن کنند تا به گونه‌ای آن‌هارا قرنطینه کرده باشند، در حالی که هیچ نوری در آنجا نباشد. سالیان سال پس از این ماجرا حال این شما هستید که خود پادشاه وِندریک، در حالی که بی‌روح است، آنجا خواهید یافت. تالار قبل از ورودی اتاق پادشاه، شما با Velstadt روبرو خواهید شد که یکی از باس‌های بازی است. او را در حالی خواهید یافت که قبل از اتاق پادشاه بر روی زمین زانو زده و به سقف خیره شده است. پس از شکست دادن او شاهد دایره‌ای سفید رنگ در جایی که زانو زده بود هستید. نوری از سقف به اندازه جسم او در حال تابش به درون تالار است. اگر دشمنان قبل از تالار را نکشید آنها شمارا تعقیب می‌کنند اما اگر درون نور سفید بایستید به جای قبلی خود بازخواهند گشت زیرا نامیراها از نور فراری هستند برای همین پایین‌ترین حد از زمین برای قرنطینه شدن‌شان ساخته و زنده به گور شدند. اما گویا Velstadt گارد شخص پادشاه پس از بی‌روح شدن او هنوز وی را رها نکرده و حتی تا قبرستان زیر زمین نیز همراهش بوده و هنوز وفادار است، حتی با اینکه پس از این همه سال هنوز انسان باقی مانده و خط نوری برای خود ایجاد کرده تا یادآور خود باشد که هنوز انسان است. بسیار غم انگیز است که برای اهداف شخصی‌مان مجبوریم او را بکشیم. کسی‌که تنها چیزی که برایش باقی مانده بود، نور بود. اینگونه داستان‌های کوچک اما غم‌انگیز بسیار تلخ بوده و موجب بزرگی سری مجموعه دارک سولز هستند. من حتی پس از سال‌ها تجربه این بازی حال که در حال نوشتن سرنوشت این شوالیه هستم بدنم سرد شده است.

تصویری از Velstadt با وفا که حتی بعد از پوچ و hallow شدن پادشاه وندریک باز هم اورا رها نکرد و تا اعماق گورستان همراهش بود و از او محافظت می‌کرد.

شماره چهارم: به دلایلی نمی‌خواهم مقاله طولانی شده تا پر حرفی کرده باشم و می‌خواهم با زود تمام کردن مقاله شمارا زودتر به دارک سولز دو برسانم، پس به عنوان آخرین نکته از صدها نکته بازی می‌خواهم اشاره کنم به یکی از جالب ترین اتفاقاتی که در حین تجربه بازی به آن برخوردم. در ابتدای شروع دارک سولز دو مناطق زیادی هستند که می‌توانید به آن جا بروید که می‌توان با توجه به میزان سختی مناطق آنها را نوعی ویرایش کرد و همچون یک بازی خطی بگویید مراحل بازی را طی کرده‌اید. من ناخودآگاه در حالی‌که با هیچ جا آشنایی نداشتم بدون هیچ گونه بالا بردن لول، قدم به سخت ترین مکان گذاشته، باس آن منطقه را شکست داده و پا به سرزمین NoMan’s Wharf گذاشتم، در حالی‌که به سختی در حال گشت و گذار بودم. در آن منطقه با نوعی دشمن به نام Darkdweller روبرو شدم که با یک ضربه مرا می‌کشتند و من برای شکست دادن آنها باید کلی ضربه می‌زدم. کاملا مشخص بود که با این لول گشت و گذار در این منطقه کار درستی نیست اما عطش قدرت مرا در بر گرفته بود. نوع و جنس خاصی از غرور که باعث نمی‌شد از این منطقه بیرون بروم و با لول بالاتر برگردم. اگر من با پایین ترین حد از لول نتوانم کل این منطقه را پاکسازی کنم معنای آن برای من شکست بود، اینکه بعدا برگردم و با قدرتی متعادل سعی در جنگیدن کنم برایم قابل قبول نبود. این حس برایم گاهی پیش می‌آید. تا اینکه به طور اتفاقی متوجه شدم این موجودات بدهیبت و شکست‌ناپذیر با این ظاهر ترسناک از آتش فراری هستند. و این شد که من در یک دستم شمشیر و در دست دیگرم مشعل نگه داشتم و شروع به شکار این کریه‌منظرها کردم. این یکی از جالب‌ترین و دلچسب‌ترین کشفیات من بود که بتوانم این دشمنان قدرت‌مند را شکست داده و بر حس درونی خودم غلبه کنم و بتوانم از بازی لذت ببرم. خوشحالی من از کشف ترسیدن آنها از مشعل از خوشحالی اولین فردی که آتش را کشف کرد بیشتر بود.

تصور جنگیدن با این دشمنان غول پیکر با پایین ترین حد لول بسیار سخت است اما با کمک مشعل و آتش شدن شدنی است.