نقد و بررسی بازی Pizza Tower

احتمالا با سری بازی‌های Wario Land آشنایی دارید. واریو که یکی از دشمنان ماریو محسوب می‌شود، برخلاف او، بسیار عصبی و خشن است. او می‌توانست از آتش استفاده کند یا خودش را پرتاب کند و دشمنان را از میان بردارد. با الهام از این شخصیت، حالا یک شخصیت دوست داشتنی و عجیب و غریب در بازی Pizza Tower خلق شده که جنون واریو را چند گام فراتر می‌برد: Peppino Spaghetti! یک شخصیت دمدمی مزاج، زودرنج، عصبی و پریشان که به شکلی اغراق آمیز، از حس‌های خود بهره می‌برد و آن‌ها را تبدیل به خشم و جنون می‌کند.

اما آقای اسپاگتی همیشه اینقدر بدعنق نبود. زندگی تقریبا بی سر و صدایی داشت و رستوران Pizzeria دوست داشتنی‌اش را اداره می‌کرد تا اینکه یک شکلک پیتزایی از قصر خود بیرون می‌آید و آقای اسپاگتی را تهدید می‌کند که از فراز برج پیتزایی خود، رستوران او را نابود خواهد کرد. آقای اسپاگتی بدجوری هراسان می‌شود. هراس او را وقتی که عاج و واج ایستاده می‌توان دید. اما کافی است تا به حرکت در بیاید تا ببینید چگونه دشمنان خود را از میان برمی‌دارد. پس این دوست همیشه مضطرب ما، دست به کار می‌شود. ترجیح می‌دهد دیوانه‌وار بدود، تا اینکه یک جا مضطرب بایستد و هیچ کاری نکند و رستوران نقلی و کوچکش نابود شود. به نظر می‌رسد با داستان احمقانه‌ای طرفیم و باید تایید کنم که بله! داستان Pizza Tower احمقانه است و اتفاقا باید باشد. جهانی که آقای اسپاگتی در آن زندگی می‌کند، جهانی است که حماقت و جنون، شیوه‌ای است برای زنده بودن. به همین دلیل، داستان این بازی، با همه سادگی ظاهری‌اش، بسیار خوب روایت می‌شود.

اما به واقع چیزی که Pizza Tower را تبدیل به یک بازی درجه یک می‌کند، فضای جنون‎‌آمیز آن نیست بلکه گیم‌پلی غنی آن است. همان ابتدای بازی، وقتی وارد قصر/برج شکلک پیتزایی می‌شویم، با عناصر ساده گیم‌پلی بازی آشنا می‌شویم. گویی تهدید شکلک پیتزایی، دعوتی برای دوباره زندگی کردن، از جای نایستادن و دست کشیدن از اضطراب دائمی آقای اسپاگتی نیز هست. گیم‌پلی بر حرکت و سرعت استوار است. باید به موقع بپرید، بر زمین بلغزید یا بدوید یا آنکه دورخیز کنید تا بتوانید از پله‌ها و طبقات پرمانع برج پیتزایی بالا بروید. ترکیب تمام این قابلیت‌ها سبب می‌شوند تا بازی بسیار پرسرعت و جنون آمیز شود. البته در ابتدای امر، بازی بسیار پرچالش و سخت به نظر می‌رسد اما همینکه به طراحی مرحله عادت کنید، تجربه روان‌تر می‌شود. بازی ۱۹ مرحله دارد که هر کدام از آن‌ها شاهکاری در طراحی مراحل محسوب می‌شوند. هر کدام دشمنان و چیدمان و رنگ خاص خود را دارند و چالش‌های فراوانی را پیش روی بازیکنان قرار می‌دهند. به پایان هر مرحله که می‌رسید، با سنگی به نام John Gutter رو به رو می‌شوید. با در هم شکستن این سنگ، زمان بر چالش‌های شما افزوده می‌شود. حالا باید همه راهی را که آمده‌اید، برگردید اما اشتباه نکنید. طراحی مراحل آنقدر سنجیده و درست است که مسیر بازگشت شما، مسیری متفاوت با آنچه پیموده بودید، خواهد بود. حالا باید سعی کنید تا پیش از آنکه زمان به پایان برسد، از مهلکه بگریزید وگرنه شکلک پیتزایی شما را خواهد بلعید! قطعه موسیقی Pizza Time که در تمام مدت مسیر بازگشت شما را همراهی می‌کند، یکی از شنیدنی‌ترین و بامزه‌ترین و ریتمیک‌ترین چیزهایی است که شنیده‌اید. این قطعه، تجسم اضطراب آقای اسپاگتی است و طوری نواخته می‌شود که ما هم این اضطراب را لمس می‌کنیم و چاره‌ای نداریم جز آنکه بر آن سوار شویم.

همینجا لازم است که اشاره کنم Pizza Tower در هر مرحله، عملکرد شما را ارزیابی می‌کند. اگر بتوانید کمبوهای مختلفی را اجرا کنید و به خوبی دشمنان را از سر راه بردارید، نهایتا امتیاز S به شما تعلق می‌گیرد و در مرتبه‌های بعدی، A یا B یا C یا D را کسب خواهید کرد. اما اگر پس از به پایان رساندن بخش زمان‌دار هر مرحله، یک بار دیگر آن را تکرار کنید و همه مکان‌های مخفی بازی را پیدا کنید، آنوقت امتیاز P (به نشان Pizza) به شما اعطا می‌شود که بالاترین امتیاز ممکن است. برای گرفتن این امتیاز باید خون دل بخورید و واقعا به این سادگی نمی‌توان آن را کسب کرد. اما درست همینکه پیش از به پایان رسیدن زمان، برای بار نخست، آن را دریافت می‌کنید، به آن اعتیاد پیدا می‌کنید و عین دیوانه‌ها به جان بازی می‌افتید و آنقدر یک مرحله را تکرار می‌کنید تا به این امتیاز برسید.

از بخش‌های فوق‌العاده بازی و البته بسیار چالش‌برانگیز آن، می‌توان به مبارزه با باس‌ها اشاره کرد. این بخش‌ها، علی‌رغم سختی بی‌اندازه‌شان، بسیار لذت‌بخش و عالی از آب در آمده‌اند و وقتی موسیقی جنون آمیز بازی پخش می‌شود، مبارزات بسیار باشکوه و پر زد و خوردی را شاهد خواهید بود.

علاوه بر طراحی عالی موسیقی بازی، شاهد انیمیشن‌های فوق‌العاده‌ نیز هستیم که سرعت و جنون Pizza Tower مدیون آن‌ها است. همچنین پالت رنگی بسیار غنی و ترکیب رنگی بازی همچون گیم‌پلی جنون آمیز و عالی است. به عنوان مثال، ببینید که چطور با همین ترکیب رنگی، شخصیت منفی بازی یعنی شکلک پیتزایی خلق می‌شود. بازی به واقع پر از خلاقیت است و هر چه در بازی پیش می‌روید، شاهد خلاقیت‌های بسیار بامزه‌ای هستید که تمام این‌ها باعث می‌شوند دست از پیش روی برندارید و همراه با آقای اسپاگتی، عین دیوانه‌ها بدوید!

گالری اختصاصی مووی پلات

این بازی روی PC تجربه و بررسی شده است